ÇİÇEK ...

 

Buraya yazmak için gelip tek bir cümle değil, tek bir kelime bile dökülmedi içimden kağıda ...   İlk hangisini seçmeliydi, ilk ne zaman söylemeliydi derken, çok zaman geçti ... Hiçbir şey söylemeden gideceğim yine buradan. Sonra oraya geleceğim.. Sonra oradan da hiçbir şey söylemeden gideceğim... ( ses isteyenlere göre)

Yol benim evim oldu ...

Adımlarım da cümlelerim...

Ben adım'ca bilirim, Ben Göz'ce bilirim... 

Konuştuğum hiçbir dil içimdeki kelimelerin tercümesi değil. Benim değil bu alfabe... İçimdeki kelimelerin benzeri dahi değil...


Göz'ce ve Adım'ca...

Talan olmuş bir bahçeyi önce yeniden çiçeklendirip, su vermeden giden bir bahçıvan gibi...

Bakmayı bilemem, çiçeklendirip giderim...

Benim cümlem de bu olsun,

"Tüm çiçekleri yürüdüğüm yollara armağan ediyorum"...

Derin bir nefes ile ...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

GÜNAYDIN’ Sevgilim

MİSAFİR

GERİ DÖN'