EL OLAN; ELLER

-


Sevdiklerimizin bedenlerini- ruhlarını- en çok ellerini ezberliyoruz. Hemde bunun için özel bir çaba sarf etmeden. Ellerimiz ezberliyor ellerini.. Orada birleşiyor ruhlarımız, orada tamamlanıyoruz. Su içiyoruz elinden, elleri okşuyor başımızı... Elleri dokunuyor en ihtiyacımız olduğunda omzumuza.. O eller ısıtıyor ellerimizi. O eller sarıp sarmalıyor bizi. O eller çekip çıkarıyor bizi kendi karanlığımızdan.. Yeri geliyor kendimizden.. Ellerini, ellerimizde biraz daha tutmak için tüm çabamız. O eller uzaklaşınca, bu eksikliğimiz.. Onun parmakları değil, başkasının parmaklarında ise.

Onun sıcaklığı yok o ellerde. Çok yabancı.. Çok uzak o dokunduğun yabancı el, senin gibi değil. Ait değil sana o parmaklar, sana göre değil. Senin ellerine göre değil. Bu yüzden irkiliyorsun dokununca sana. Bu yüzden inanmıyorsun sırtına dokunduğunda, acılarının dineceğine. Onun ellerini arıyor omzun. Bir adım daha atabilmek için, hadi yaparsın diyen,dayan diyen onun elleri değil. Dokunduğun o eller soğuk, ısıtamaz seni. Sen ısıtamazsın o elleri. Misafirsin o parmakların arasında, çünkü sen başka parmakların arasına mahkumsun...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

GÜNAYDIN’ Sevgilim

-
 Sen uyurken yanımda düşünüyorum!  Uyuyorsun; sana bakıyorum! Saatlerce izledim gözlerin kapalıyken seni.. hem seni izliyordum; hem bekliyordum!  Sanki büyük bir tren garındayım; geleceğime bakıyorum! Hem çok kalabalık, hem çok telaşlı; Öylece oturdum izliyorum! Bu tren garında peki ya ben? Ya ben nereye gidecektim?  Sen uyurken yanımda düşünüyorum! Uyuyorsun… Öylece oturuyorum; saatlerce seni izliyorum!  Geleceğimi izliyorum! Düşünüyorum! İnsanlar telaşlı;hevesli ilerleyip geçiyorlar önümden… Ben ise yalnızca geçip giden insanlara bakıyorum! Sonra dönüp sana bakıyorum.. İnsanlar geçip gidiyor, yanıbaşımdan… Sen uyurken düşünüyorum! Saatlerce seni izliyorum… Ne kadar zaman geçti bilmiyorum …? Sen ne zaman uyudun, bilmiyorum …? Sen ne zaman uyanacaksın, bilmiyorum …? Düşünüyorum! Bir tren garındayım! Sonra; bir an sen gözlerini açıyorsun ve ben uyanıyorum!  Günaydın Sevgili; çünkü ben o trene binip gidiyorum …
Devamı

MİSAFİR

-
Resim
Öyle yorgunum ki; çok çalışıp yorulmaktan değil, sevdiklerim için endişe etmekten. Yorgunluğumu, üzgünlüğümü, kırgınlığımı dahi dile getirememekten. Hep başkalarını düşünerek hareket etmekten! Hep karışımda ki insanların hislerine; kendi hislerimden daha fazla önem vermekten! Hep onları; onlardan daha fazla düşünmekten yorgunum! Uykumda,rüyalarımda; zihnimde sürekli sizin için endişe etmekten yorgunum! Oh be! diyip derin bir nefes alamamaktan; dünyanın en güzel manzarasına baksam dahi sizin için endişeli olduğumdan tadını çıkaramamaktan yorgunum!  Kendi içimden bile; kendimi çıkarıp atıp sizleri en derinime öyle işlemişim ki; bugün dönüp bakıyorum da kendi hayatımda  bana oturacak yer dahi kalmamış! Kendi hayatımda; sizleri baş köşede misafir etmişim ama kendim bir kapı eşiğinde ayakta kalmışım! Tek Başına Ayakta Duranlar Derneği Yönetim Kurulu Başkanı '
Devamı

GERİ DÖN'

-
Affetmeyi bilmeyen insanlar;birinin kendisine yaptığı büyük bir hatayı,bir diğer insanda affeder! Bir öncekinde duyduğu pişmanlıkla birlikte. Çünkü içinde bir yerde,acaba bunu affedersem ne değişir? Neye dönüşür; içten içe bunu hep merak eder..  Şunu hiç düşünmez; 2 kişi birbirinin aynısı değil, aynası da değil.. Olanlarda birbirinin aynısı değil. Ama yine de deli  gibi merak eder. Aslında bunu affederek,içten içe kendini de affetmek ister. Affettiği şeylerin düzelmediğini gördüğünde; kendini hiç affetmez! Yanlış kişiyi, yanlış durumları affetmenin; haddinden fazla tolerans göstermenin hazin sonu kaplar yüreğini çılgın bir öfkeyle birlikte. Hakedene hakettiğini vermemek yer bitirir bir süre sonra... Hayat; uktelerden mi ibaret..? Yanlış yerde; yanlış kişiyle olmanın ve yanlış kişiyle; yanlış yerde,yanlış kişiyi affetmenin içte bıraktığı ukteyle geçer günler... Sonsuz bir boşvermişlikle, öylesine geçer günler... Ne geriye dönersin; ne de bir adım ileriye gidersin... Her yenide;...
Devamı