BİTANE ÇİÇEK...

Önce rüyamda “Bitane Çiçek” gördüm. Uyandığımda ise; bir fotoğraf vardı avuçlarımda ...

Rüya ile gerçeklerim arasında kaldım baş başa.. Çiçeğimi öyle çok anlatmak istedim ki; onu göstermek istedim bir anda; haykırmak istedim dünyaya. Dünya kaos’ kulaklar eskisinden de sağır. Hiç kimse görmek istemedi çiçeğimi; kimse duymak istemedi onun ismini bile...

İnsanlar; “Bitane Çiçek “ ten başka diyarlara doğru adım atmaya; ondan mümkün olduğunca uzaklaşmaya; koşarak kaçmaya başladılar. 

Durun durun gitmeyin diyemezdim...

Diyemedim..

Onlar koşarak uzaklaşırken bambaşka diyarlara doğru; “Bitane Çiçek” imle biz uzunca baktık onların arkasından. Bu insanlar nereye gidiyorlardı? Kime koşuyorlardı böyle telaşlı telaşlı anlayamadık. 

Onların arasında; onlarsız kaldık. 

İnsanlar şimdilerde bambaşka ülkeler, bambaşka denizler, bambaşka telaşlar arıyorlar. Bak işte; sen en güzel denizin; senin en güzel iklimin; havan; yaşam suyun arkanda bıraktığın “Bitane Çiçek” diyemedik...

Zamanla büyüyecek çiçeğim; toprağı olacağım suyu olacağım; oksijeni olacağım; baharı ve güneşi olacağım...

Çiçeğimin suyu; güneşi; korunaklı evi olanlar koklayacak onun en güzel kokusunu.. Onlar görecek yalnızca onun güzelliğini ...

Sizin de bir gün “Bitane Çiçek” iniz olursa; sımsıkı saklayın içinizde ... 

o aydınlatacak evinizi. O küçücük çiçeğiniz siz emek verdikçe kocaman olup, tüm evinizi sarıp sarmalayacak ...

Çiçeğinizi yok etmeye çalışanları; onu görmezden gelenleri; ona emek vermekten vazgeçenleri; başka toprak bulurum zannedenleri; mahrum bırakın. Hayatları boyunca dünyanın en güzel çiçeğinden mahrum kalarak yaşasınlar; görmesinler. 

O dünyanın en güzel “Bitane Çiçek”ini kendinize saklayın hayat boyu...

Yıllar sonra onu görenler; koca bir pişmanlıkla baksın çiçeğinize ....